Liesbeth

Liesbeth is sportparkregisseur in Noord. Ze verbindt beleid en uitvoering met elkaar, collega’s en bewoners, ambitie en resultaat. “Wat ik het mooiste vind? Dat ik meewerk aan iets dat écht iets betekent voor anderen.”

Sportparken hebben op veel plekken in de stad te maken met achterstallig onderhoud. De toegangswegen zijn niet altijd veilig. Terwijl sporten o zo belangrijk is. ‘Het is naast eten hetgeen ons het meest verbindt met elkaar.’ vertelt Liesbeth.

Kunnen kiezen wat je wil

‘Bewegen is belangrijk voor alle Amsterdammers, en bovendien preventief tegen ouderdomskwalen. Naast het sportfonds voor jongeren is er nu ook één voor ouderen. Ik zet me ervoor in dat zoveel mogelijk mensen de weg naar de sportvelden gaan vinden. En dat ze kunnen kiezen wat ze willen. Ik ben zelf erg sportminded. Als ik vroeger van alle sporten had kunnen proeven was ik misschien wel op rugby gegaan in plaats van op voetbal.’

 

Voor iedereen én duurzaam

‘De sportvelden worden meer en meer gedeeld terrein en zijn bedoeld voor iedereen, om te recreëren. Parken met een sportfunctie, zo moet je het zien. Ze worden ook steeds duurzamer. Er staan bijenhotels naast de velden, bloeistroken voor insecten, de sponsorborden zijn van gerecycled materiaal en we zijn bezig met klimaatvelden: kunstgrasvelden op kratten, die water opvangen, waardoor het kunstgras minder snel opwarmt. Overigens klinken die kunstgrasvelden niet duurzaam, maar ze zijn het wel. Ze gaan langer mee en kunnen veel meer uren worden gebruikt, er is geen bemesting of bewatering nodig gedurende het jaar. En ze kunnen vaak opnieuwworden gerecycled.’

_DSC9201
_DSC9278

Samenwerking met clubs

Met de clubs bedenkt Liesbeth oplossingen voor verschillende onderwerpen. Uit de beleidsnota ‘ongelijk investeren voor gelijke kansen’ komt bijvoorbeeld het initiatief om meiden uit lage inkomensgezinnen aan het sporten te houden. ‘In sommige huishoudens is de keuze: eten of maandverband kopen. Dan kies je voor het eerste. Het gevolg? Die meiden stoppen met sporten.’ Aan het hek van voetbalclub De Kadoelen komt het eerste kastje met menstruatieproducten.


Amsterdam

‘Ik ben op m’n 18e in deze stad komen wonen, ik woon er dus meer dan de helft van mijn leven. In Nieuw-West heb ik 2 Amsterdamse kinderen grootgebracht: Amsterdam is mijn stad! Van mijn kinderen mag ik mezelf nu ook Amsterdammer noemen. Samen met mijn zoon zette ik deze tatoeage, de drie Andreaskruizen, het logo van Amsterdam.’